Nawijając sznurki na osie podnosimy krążek do góry, a dzięki wykonanej pracy, gromadzimy w nim porcję energii potencjalnej. Gdy krążek zostanie puszczony, zacznie spadać w dół obracając się z coraz większą prędkością. W miarę zbliżania się do ziemi maleje energia potencjalna krążka, ale ponieważ wzrasta prędkość – rośnie także energia kinetyczna. Gdy sznurki rozwiną się całkowicie, to zgromadzony w krążku zapas energii kinetycznej powoduje, że wykonuje on nadal obroty, co skutkuje ponownym nawijaniem się sznurka na oś i ruchem w górę. Przemiany energetyczne powtarzają się do momentu, w którym energia kinetyczna nie zostanie zużyta na pokonywanie oporu powietrza i tarcia. Straty i zyski energii w takich przemianach są takie same: spadające ciało zanurzone w polu grawitacyjnym zyskuje tyle energii kinetycznej ile oddaje potencjalnej.

Z dołu do góry, z góry na dół… energia potencjalna zamienia się w kinetyczną i na odwrót. Najpiękniejszym eksperymentalnym przykładem tych przemian jest Koło Maxwella. Najprostszy model przyrządu można zbudować z kilku płyt kompaktowych i paru dodatkowych elementów, np. z drewna. Działa przepięknie, o czym przekonali się uczestnicy projektu Experymentarium 3Z - Zobacz! Zbuduj! Zademonstruj! - warsztatowa edukacja naukowo - techniczna ze Szkoły Podstawowej w Głogowie Małopolskim .